Mijn opa leek voor mij altijd een man die zijn hele leven al hetzelfde doet. Hij woont op een dijk langs het water, net naast de golfbaan. Hier woont hij al zo lang als ik mij kan herinneren. Hij heeft een hele grote tuin die hij samen met zijn vrouw, mijn oma, verzorgd. Elke ochtend loopt hij de trap af naar beneden. Hij is bijna zeventig jaar oud, maar loopt de trap af alsof hij zeventien is. Ik kom al heel mijn leven bij mijn opa en oma op bezoek. Tijdens de verbouwing van mijn ouderlijk huis voor de verkoop, zaten mijn broer en ik elk weekend bij mijn opa en oma in huis. Op deze manier konden mijn vader en moeder ongestoord aan het huis werken zonder op mijn broer en mij te hoeven passen. Nu, zo’n tien jaar later, ben ik er pas achter gekomen wat voor een avonturier mijn opa eigenlijk is. Ik kan niet geloven dat hier nooit eerder over is gepraat. Hij was namelijk een bemanningslid van een groot vrachtschip. In zijn tijd ging eigenlijk alles nog via deze manier van transport. Hij heeft gewerkt als stuurman en de mechanische ruimte als hulp. Het mechanische gedeelte vond hij het leukst. Hier heeft hij veel geleerd over verschillende technische onderdelen. Hij zou na wat scholing zo bij een moderne schepenbouwer aan de slag kunnen.
Verre reizen
Van China naar Indië tot Kaapstad, en vanaf daar naar Amerika. Mijn opa heeft werkelijk waar alles gezien. En niet alleen van af het water, zeker niet. Tijdens het laden en lossen zaten soms weken tijd. Mijn opa is vaak het binnenland van Afrika ingegaan en heeft zelfs oude stammen ontmoet. Maar de grootste avonturen heeft hij op zee gehad, vertelde hij. Hij werkte op een enorm vrachtschip, denk maar aan die schepen die je ziet in de haven van Rotterdam. Toch kreeg de zee het voor elkaar om tijdens stormen golven te creëren die boven de boot uitkwamen.
Storm
Het meest spannende moment dat mijn opa zich nog kan herinneren was het moment dat er grote storm op zee was op moment van hun overtocht naar Amerika. Op dit moment werkte mijn opa in de mechanische ruimte. Midden op zee was er iets kapot gegaan. Een draaistroommotor leek kapot. Dit was gelukkig geen groot onderdeel en mijn opa wist snel een vervanging de regelen. Maar de storm maakte dit erg lastig. Helaas bleek dit niet het probleem van de foutmelding. Eén van de servobesturingen was kapot. Hierdoor kon een zwaar deel een kleiner deel niet meer volgen. Dit gaf een melding in de bestuurskamer. Gelukkig wist mijn opa ook dit te repareren, ondanks de storm. Zo veel stress had hij nog nooit gevoeld.